Toen ik voor het eerst meeliep tijdens een wandeling van de "mussenclub", dacht ik al heel snel bij mezelf ..."ik snap niet dat je al die verschillende soorten uit elkaar kunt houden"...   Meteen daar achteraan dacht ik"...."die geluiden kan ik zeker niet uit elkaar houden"... 

Toch is het achteraf allemaal reuze meegevallen. Wel is het zo dat je het snelst leert als je meeloopt met vogelaars die dat al een tijdje gedaan hebben. Zij kunnen je wijzen op kleine handigheidjes die je helpen om het verschil te zien en zeker ook het verschil te horen. Natuurlijk gebruikte ik ook andere hulpmiddelen als boekjes, casettebandjes met vogelgeluiden (casettebandjes?? ja zeker, dat was toen..) verspreidingskaartjes, ezelsbruggetjes en natuurlijk mijn aantekenboekje waarin ik dingen opschreef om thuis nog eens na te pluizen. Maar ervaring is de beste leermeester, dus gewoon meelopen, meeluisteren, meekijken een vooral meegenieten. Dat genieten wordt sterker naarmate je meer met de vogelwereld vertrouwd raakt. Dus meer weten geeft meer lol. Tijdens het opdoen van al die vaardigheden ben je voortdurend bezig een zinvolle bijdrage te leveren aan het in stand houden van onze vogelwereld. Dat moet toch een goed gevoel geven!

Er zijn ook leden in de club die bijvoorbeeld heel handig zijn met hout, spijkers en een zaag. Die mensen zijn ook broodnodig want de vele tientallen kastjes en kasten die in ons werkgebied hangen moeten ook  wel eens vervangen worden of gerepareerd. Als je naast je interesse in  vogels ook nog iets weet van planten en bomen komt dat ook zeker van pas. Wil je liever eerst maar gewoon het verschil leren tussen kool- en pimpelmezen? Dat  past dan prima bij het nestkastproject in  twee bosgebieden  waar in het voorjaar tientallen kool- en pimpelmezen op je zitten te wachten...

Word je al een beetje enthousiast? Aarzel dan niet om contact op te nemen met een van de twee mensen die je onder de knop "contact" kunt vinden.